ΠΟΤΟΠΟΙΪΑ SANTE ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Η ΠΟΤΟΠΟΙΪΑ-ΟΙΝΟΠΟΙΪΑ SANTE ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το ξεκίνημα της Ποτοποιϊας γίνεται τον Μάρτιο του 1944, όταν ο Χρυσόστομος Βασιλείου νοικιάζει στην οδό Χαλκοκονδύλη 46 το δεύτερο μαγαζί πριν την γωνία με την οδό Σωκράτους. Στην γωνία ήταν το φαρμακείο του Ανδρουσινού, και απέναντι ακριβώς η Αθηναϊκή Ταβέρνα με ιστορικές καταβολές…..

Ήταν μια τεράστια νεοκλασική οικοδομή, που στέγαζε το ξενοδοχείο «Κασταλία» και 8 με 9 μαγαζιά. Κατεδαφίστηκε το 1972 - δυό χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα, αν και λογικά θα έπρεπε να είχε την τύχη των «αδελφών» οικοδομών της Ομόνοιας δηλαδή του ΜΠΑΓΚΕΙΟΥ και του Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Η ποτοποιία θα μεταφερθεί στα Πατήσια, και λίγο αργότερα θα γυρίσει το πρατήριό της στον αριθμό 44 της Χαλκοκονδύλη.

Στις 8 Απριλίου του 1946 συνδέεται και το τηλέφωνο με αριθμό 53 711, αργότερα 523-711.

Η ποτοποιία είχε εμβαδόν περισσότερο από 90 τετραγωνικά με αντίστοιχο υπόγειο και με εσωτερικό ύψος γύρω στα οκτώ μέτρα. Στο βάθος του ισογείου, μετά το χώρισμα που έκρυβε το κυρίως εργαστήριο (εκεί εγκαταστάθηκαν οι κάδοι αναμείξεως το εμφιαλωτήριο και η "λάντζα") ξεκινούσε μία σκάλα για το μικρό πατάρι. Ήταν τόπος ξεκούρασης , λογιστήριο αλλά και βοηθητική διάβαση για το γέμισμα των βαρελιών.

Οι ντάνες, φτιαγμένες από ξύλα βελανιδιάς, στην δεξιά πλευρά στήριζαν δώδεκα βαρέλια των 500 κιλών με ούζο, κονιάκ και ένα βαρέλι, πάντα με μαυροδάφνη.

Στο κέντρο η κατασκευή φιλοξενούσε δύο βαρέλια των 500 κιλών και δέκα βαρέλια των διακοσίων κιλών, κυρίως για τα λικέρ αλλά και για το extra ούζο και μπράντυ. Η είσοδος είχε διπλή πόρτα και δίπλα της ο χώρος είχε διασκευαστεί σε βιτρίνα, ταμείο και γραφείο .

Αριστερά ξεκινούσαν 9 σειρές ραφιών που διέτρεχαν όλο το μήκος του χώρου από την είσοδο μέχρι το χώρισμα του εργαστηρίου. Πάντοτε γεμάτα με τα προϊόντα της Ποτοποιίας αλλά και άλλων εταιριών. Μπράντυ της Βότρυς, του Κούτσικου, μπράντυ και άλλα προϊόντα του Μεταξά. Εκτός από το ούζο Sante που θα αρχίσει να παράγεται το 1949, υπάρχουν τα ούζα του Βαρβαγιάννη του Καλλικούνη και του Τέτερη, και αργότερα το 12άρι του Καλογιάννη. Κρασιά Ραψάνης, Σάμου, Πατρών, Μαρκό, Αχάϊα Κλάους, Δεμέστιχα, και τα "λαϊκά" Ρετσίνα και Αρετσίνωτο Κουρτάκη.

Τα πάντα είχαν τον χώρο τους στην Χαλκοκονδύλη 46. Ένας μαρμάρινος πάγκος, πριν την πόρτα του εργαστηρίου, για την προετοιμασία των παραγγελιών του πρατηρίου. Υπήρχαν επίσης μικρά ποτήρια σε δίσκο, προκειμένου οι πελάτες, ιδιαίτερα οι τουρίστες, να δοκιμάζουν από όλα τα προϊόντα. Ήταν ένας τρόπος προσέλκυσης πιστής πελατείας. (Τα πληρώματα της αεροπορικής εταιρείας KLM που διανυκτέρευαν στο ΑΚΡΟΠΟΛ της οδού Πατησίων, για πολλά χρόνια περνούν «προσκυνηματικά» από την Χαλκοκονδύλη, προκειμένου να αγοράσουν πεντόκιλες νταμιτζάνες με Μαυροδάφνη ή Σαμιώτικο χύμα κρασί για να το μεταφέρουν στην πατρίδα τους).

Μετά το 1949, αρχές του 1950, με την οικονομία να αναπτύσσεται σταθερά, εισάγονται κυρίως από την Ευρώπη, οινοπνευματώδη και κρασιά - που φυσικά, βρίσκονται και στα ράφια της Χαλκοκονδύλη. Εκτός από τα λικέρ (ηδύποτα) στα ράφια πήραν θέση διάφορες μάρκες απο ουϊσκι, τζίν, βότκα και γενικά ό,τι περιείχε οινόπνευμα. Κρασιά από την Γαλλία την Ισπανία και την Ιταλία, αλλά και από την Αυστρία και Γερμανία. Ένας αληθινός παράδεισος για τους φίλους του οίνου.

Στις 8 Αυγούστου 1949 κατατίθεται στο Υπουργείο Εμπορίου και ο διακριτικός τίτλος (trade mark SANTE «μετ’ απεικονίσεως» για να διακρίνει «προϊόντα ποτοποιίας και οινοποιίας». Το σήμα ήταν ένας θυρεός που περιλάμβανε ένα γοτθικό Β και ένα γαλλικό κρίνο.

Η ΑΔΕΙΑ ΠΟΤΟΠΟΙΪΑΣ ΚΑΙ ΕΜΦΙΑΛΩΣΗΣ

Στις 17 Δεκεμβρίου 1951 με την υπ αριθ. 99774 ο Υπουργός Βιομηχανίας επιτρέπει !!!!! (δίνει δηλαδή άδεια) για εργαστήριο εμφιάλωσης. Αναγράφεται αυτολεξεί «Ο Υπουργός Βιομηχανίας , έοντας υπόψιν ...... επιτρέπομεν εις τον ως άνω αιτούντα όπως εντός (1) ενός έτους από σήμερον ιδρύση ενταύθα εργαστήριον εμφιαλώσεως οίνων συγκείμενον εκ (1) μιάς ταπωτικής μηχανής διαφόρων βαρελίων, λαντζών, φίλτρων και λοιπών απαραιτήτων εργαλείων."
Αξιοσημείωτο για τα σημερινά δεδομένα είναι ότι η αίτηση κατατέθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1951, στις 7 Δεκεμβρίου Γνωμοδότησε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του Υπουργείου Βιομηχανίας και στις 17 Δεκεμβρίου εκδόθηκε η απόφαση. ....Του ιδίου χρόνου....

ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ SANTE ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΦΛΩΡΙΝΑ-ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Στην φωτογραφία αριστερά ο Βασίλης, στο κέντρο ο Μενέλαος και δεξιά ο Χρυσόστομος Βασιλείου)

Τα προϊόντα διατίθενται κυρίως από το πρατήριο της εταιρείας στην οδό Χαλκοκονδύλη. Σύντομα η ποτοποιία θα αποκτήσει παραρτήματα στην Θεσσαλονίκη, όπου θα εργαστούν τα δύο αδέλφια του Θεόδωρος και Ευάγγελος Βασιλείου, στην Καστοριά όπου αναλαμβάνει ο Μενέλαος Βασιλείου και στην Φλώρινα όπου θα αναλάβει ο Νικόλαος Βασιλείου. Μαζί του στην Αθήνα θα μείνει ο αδελφός του Βασίλης Βασιλείου όπου και θα αναλάβει τις πωλήσεις και διανομές στην Αττική, Εύβοια, Βοιωτία και Πελοπόννησο.Το1959 ο Βασίλης Βασιλείου λειτουργεί το εργοστασίου παραγωγής και εμφιάλωσης όλων των προϊόντων για λογαριασμό και των τεσσάρων περιοχών. Το εργοστάσιο στεγάστηκε στην οδό Νιρβάνα 6 και κατόπιν, το 1966 στο ιδιόκτητο εργοστάσιο της Λεωφόρου Ιωνίας 251 όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Το 1961 η ποτοποιία SANTE θα βραβευθεί με χρυσό μετάλλιο στην Έκθεση Τροφίμων και Ποτών του Ελληνοαμερικανικού εμπορικού επιμελητηρίου για την Βότκα που παρασκευάζει με βάση αυθεντική ρώσικη συνταγή.

Το 1970 με τον θάνατο του Χρυσόστομου Βασιλείου η άδεια ποτοποιίας θα περάσει στον Βασίλη Βασιλείου, και μετά τον θάνατο του τελευταίου το 1977 την παράδοση θα συνεχίσει η κόρη του Κατερίνα Βασιλείου.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Χρυσόστομος Βασιλείου γεννήθηκε την 1η Μαΐου του 1912 στην Κούταλη της Προποντίδας, ένα μικρό νησάκι του συμπλέγματος των νήσων του Μαρμαρά. Με το ξερίζωμα του 1922 η οικογένεια Βασιλείου έρχεται στην Λήμνο, όπου το 1926 αρχίζει να χτίζεται η Νέα Κούταλη. Το 1928 η οικογένεια φθάνει στην Θεσσαλονίκη όπου ο Χρυσόστομος Βασιλείου σπουδάζει στην Εμπορική Σχολή. Εκεί βρίσκει δουλειά στην εταιρεία των Κονιόρδων –συγγενών από την παλιά πατρίδα- που ασχολήθηκαν κυρίως με την Οινοποιία και αργότερα και με την Οινοπνευματοποιία με εγκαταστάσεις στην Κρήτη. Σύντομα κερδίζει την εκτίμηση και εμπιστοσύνη του παππού Κονιόρδου, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει την ίδρυση παραρτημάτων της εταιρείας σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, στην Φλώρινα, στην Καστοριά, στην Νιγρίτα. Λίγο πριν τον πόλεμο του 40 θα κατέβει στην Αθήνα για να εργαστεί στο μαγαζί της Οινοποιίας στην οδό Αθηνάς πίσω από την πλατεία Κλαυθμώνος. Και κατόπιν στο νέο κατάστημα στον Βύρωνα.